Ja, ik lieg over mijn gewicht

Nu ik toch eerlijk ben, kan dit er ook nog wel bij. Ik lieg soms over mijn gewicht. Niet altijd hoor. Tegen goede vrienden en familie ben ik wel eerlijk (al durf ik mijn gewicht nog niet op dit blog te zetten). Ik doe het voornamelijk bij de dokter, de verloskundige en de mensen van de bloedbank. En nu ook op het consultatiebureau. Best ernstig eigenlijk.

Hoe kwam dat zo?

Mijn dochtertje van bijna 2 wilde absoluut niet op de weegschaal liggen tijdens de laatste controle. Dat heeft ze niet van een vreemde zullen we maar zeggen. Na 5 pogingen met een gillend, spartelend kind was er nog meer 1 optie over: ik moest met en zonder haar op de weegschaal staan. Vervolgens konden we de twee getallen van elkaar aftrekken en zouden we te weten komen hoe zwaar mijn dochtertje was. Dit veroorzaakte acute stress bij mij.

Rekenen is niet mijn sterkste kant

De hele wachtkamer zat vol met van die dunne moeders, zul je altijd zien. Ik moest mijn gewicht roepen naar de assistente aan de andere kant van de kamer. Om een lang verhaal kort te maken. Ik heb gezegd dat ik het ook zelf even kon berekenen, vond ik nog vrij slim bedacht van mezelf. Alleen werd het toen wat te ingewikkeld voor mij en heb ik misschien een rekenfout gemaakt. Achteraf bedacht ik me dat ik, door dat gerommel van mij, heeeeeeeeeel misschien wat van mijn gewicht aan mijn dochter heb geschonken. Ik schaam me diep. Ik ben meteen klaar met dat liegen.

Beloofd.

En mijn dochter? Die nam dat gewicht er lachend bij. Kijk, daar kan ik nog wat van leren.